bir avuç toprak aldım ayak ucundan gözlerimi uykunla örtmek için -helal et babam-
...
sen gittikten sonra -her gece dolunay - kabaran deniz kurt adamlar, cadılar -,bir korku içimde sebepli sebepsiz- gidesim var -kalbim kendime bir kabirden daha dar- diyorlar "nereye gideceksin" onlar kollarını göremiyorlar babam bilmiyorlar rüyalarıma yıldızlardan yol çizdiğini beyaz mermerlere karanfiller ektiğini uçsam kör bir kuş gibi ....düşsem göğsüne vay
nicedir toprak ağlıyorum kirpiklerime bak babam -yaban otlar- okşamıyor ya yüzümü mübarek ellerin bilemedim kaç bahar dudağına suni bir gülücük iliştirilmiş korkuluk gibiyim kendi mezarını kollayan -bir çalı perisiyim- unuttum yanağımdaki gül kuyularını hatırlatma ne olur babam hatırlatma asılsam iplerine -mutluluk beni boğar-
onlar diyorlar ki "nereye gideceksin" söylüyorum -ecelim var - acelem var- anlamıyorlar çocukluğumun ayakları kırılmış yakılmış kayık salıncakları ben ne şekil ölsem -otopsi raporu: intihar-
o toprak eve çatısı yıldız bahçesi ve çamlar düşsem kör bir kuş gibi yırtık kanatlarımla
kafesim olur mu göğsün - ben gökten geçtim baba....
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
toprak ev - som altından kafes şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
toprak ev - som altından kafes şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
sığınaktı babalarımız tüm felaketlerden sığındığımız bakşında güven göğsünde huzur bulduğumuz yalnızlığa her düşüşte babanın anılarına sığınırız koşa koşa güç onda güven onda...şu adi güvensiz dünyada... sevgim hep çokça sana can arkadaşım ahretliğim... yaralı güzel yüreğinden öpüyorum kalemin kelamın hiç susmasın
Hem ihlal var hem ihmal insanların emekleri sömürülerek yapıldı resitaller ne diyeyim şair. Ne başın sağ olsun demekle baş sağ olmuyor ne geçmiş olsun demekle acılar geçiyor
S/avunma mı? O ihmal ve ihlalde ki acıları, Maden ocağında, havasız güneşsiz, Ansızın erken kırıl/an ıslak cansız kanatlarda... yaşamayı öğrendim baba yaşamayı ve hatta küçük yaz demeyi bir kızdan ne desek boş geride kalan acılar tarifsiz kanıyor bir kaç defa hamle yaptım şiir yazmak için nasıl anlatayım hangisini yazayım diye sonra içimde sakladım.
'Güneşsiz tozlu yüzleri tanrıya sığınarak, Sessiz katil dumanın yangınında savaşırlardı, Kazdıkça derin dert şimdi daha çok batıyor acıları....
bakşında güven göğsünde huzur bulduğumuz
yalnızlığa her düşüşte babanın anılarına sığınırız koşa koşa
güç onda güven onda...şu adi güvensiz dünyada...
sevgim hep çokça sana can arkadaşım ahretliğim...
yaralı güzel yüreğinden öpüyorum kalemin kelamın hiç susmasın
kırmızı karanfiller bıraktım sayfana can dostum