hiç kimse bunun farkında değil
oysa yalnızım nice zamandır
sıfırladım insani beklentileri
yenilerden eskilerden
siliyorum kendimi
kalabalık duvarlardan
solgun resimlerden



yok oluyorum şimdilerde
zamanın sayfalarında
bu bir isyan aslında
anlamı eksik var oluşlarda



gülümseyen birileri var evet
konuşuyor anlatıyorlar
çevremde yeşilden ibaret rengin
kendinden ibaret konuları
tek renkli dünya hikayeleri
ve bilhasa ak pak edilmiş her günah
uçuşurken o ya da bu tende
dinliyorum zannediyorlar emre amade



oysa ben yokum oralarda
çok uzakta bir yerdeyim
bilmiyorlar mekanımı
yerimi yurdumu uzaklığımı
var olduğumu farzediyorlar
bedenimi ben zannediyorlar



biz insansız coğrafyaların çocuklarıyız
ağalar beyler üretmişiz topraklarımızda
üç beş toprak ağasına maraba
onlar adına kullanılan aç sefil piyonlarıyız



oysa , anımsamalı insanlığı
emeği
özgür ve bağımsız düşünebilmeyi
ben demeden önce , biz diyebilmeyi



her birimiz için bizi saran
sonsuz bir evren varken
sahip olduğumuz sınırsızca renkleriyle
hem dışımızda
hem de içimizde
farklı coğrafyaların ağalarına
sefil piyonlar olmanın anlamsızlığında
bunca kirletilmiş beyazı arkama almışım
şimdi çok uzaklardayım
ve giderek daha da uzaklaşıyorum
bu dünya cehenneminden



sevginin egemen olduğu bir başka evrende
cenneti kurmak için ...