temaşabu mevsim bu şehrin kalbi durur suskundur dili artık kimi sevsen gök yüzüne vurur bakar bakar durursun öyle benzer ki biri birine siyah bulutlar kargaları kovalar aşkın ve yağmurun kokusu nerede olsa tanırsın küfreden kadınların dilidir siyah bulutlarda çakan şimşeklerin şavkı tel örgülerden uçurtma iplerine bakarsın elleri vardır onun ufacık elleri gözleri ve bir kaldırımdan düşmüş gibi sarılışı hayata paldır küldür yaşarsın |