34
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2128
Okunma
kim demişse yalan
o kasabadan giderken ağlamak
sadıçsız öldürür kuşları
rüyalar hep tersine çıkar
adeta görmüştüm
uzun masallar ezberleyen
koca nineler vardı
yalın dudaklarında
oysa avuçlarımda
ne kadar güvercin varsa uçtu
hepsi de beyaz ve açtı
sen daha küçüktün
çatılarda martı kovalayan
ellerin gevrek severdi
içinde şehirler dolaşırdım ben
her kıyısı ölüme yakın
deniz olsa başka
olmasa başka ağlardın
uzak yaşardın ufka
gözlerin balık pazarı
‘’ büyüdüm ‘’
dediğin an düştün
topuklu bir ayakkabının
en son katından
sahile vuran cesedin
kırmızı pabuçlarından tanımladı
kasaba şairinin kimliğini
Ankara’da bir köpek ölüsü