idamlık fiilipten dönmüş karıncalar dolanır düşlerimin ortasında ilk ten ölüme kış sonra küs mor dudaklı kadınlar ağlar kar kristalleri hayata filiz verecek tohumlar arar toprağa düşenleri yer yatağında iki ayrılık karşılar telgraf tellerinde donan sığırcıklar var yola düşmüşken eve ulaşmayan haber ekmeğin buğusu artık yarin kokusudur ne zaman şiir yazsam kar ardından başlar |
kar ardından başlar
üşüdüm şairim üşüdüm...
buza çalar çatı.