GİDİYORUM KADERİM
Sen kal burada kaderim
Ben gidiyorum… Bilmediğim bir meçhule Belki de daha berbat Daha kuytu bir köşeye Üzerinde tabelası olmayan Ama belası eksik kalmayan Küf kokulu İhanet dolu bir izbeye… Kim bilir Belki de umut yeşeren Bire bin veren topraklara Aydınlık sabahlara Kışı olmayan baharlara Mutluluğa yelken açmış Deli dolu sevdalara… Nasıl bilebilirim ki Belki de güneş doğmayan yarınlara Gidiyorum… Sadece sevdamı Kavgamı Kitaplarımı aldım yanıma. Ben gidiyorum Gidiyorum kaderim Başımı alıp senden uzaklara Yani senden kaçıyorum Seni hiç aramam merak etme Yalvarıyorum sana Gideceğim yere benden önce gitme… (Bir keresinde rahmetli annem, sanırım abimlere gitmişti. Ve orada yine her zaman ki gibi hiç beklemediği bir olayla karşılaşmış ve “kaderim kaderim ben senin elinden kaçtım buralara geldim. Ama gördüm ki sen benden önce gelmişsin” demişti. Bu şiirimi o yüce insanın bu sözlerinden esinlenerek yazdım. Siz değerli şiir dostlarımın huzurunda, kendisini bir kez daha rahmetle anıyorum… Toprağın bol olsun, seni özledim anne) |
Gidiyorum kaderim
Başımı alıp senden uzaklara
Yani senden kaçıyorum
Seni hiç aramam merak etme
Yalvarıyorum sana
Gideceğim yere benden önce gitme
Nur içinde yatsın kaderi insanın peşini bırakmazmış nereye gidersen git bulur senı senle yol alır