Keşkegittiniz gölgeniz kalsaydı keşke yanımda gece yağmurları koyuluğunda ayaklarımın altından kaymasaydınız gevşek toprağınız dökülmeseydi bakışında sevgiyi öldüren kızlara ağladınız yollarınız kapandı güneşin tözlerine bir tempo adımlarla geçtiler sevda yanığı günlerinizden her kez, yeniden başladınız düğümlü sandınız yürekte közlenen sözleri baktınız kafes arkasından örgülü sözcüklerle oysa hazırdınız yepyeni duygularla teninde çiy tanesi olmaya bir gülün yeniden hazırlamaya sabahları ürktünüz, güneşin birden gözlerini açmasından hazırdınız ya da hazırım sanıyordunuz bir kuş ölürken göğsünüzde canlandırır sanıyordunuz uzaklardan size doğru pır pır uçan kuşlar yepyeni dikilmiş gömlekler istedi sizden geç kalmıştınız gözünüzün önünden başka iklimlere göç ettiler, körelmiş duygular gibi uzaktan baktınız kanat çırpışlarına sonsuz umutlara uçup gittiler baktınız solup giden sevdalarınıza ikimize de yaramadı sığındığımız gölgelerimiz 31. 3. 2014 / Nazik Gülünay |
Hepimiz her yaptığımız yanlıştan da her zaman bir ders çıkarıyor değiliz.
Bazen yanlışı göre göre yanlış yapıyoruz koşulların zorlamasıyla.
Çaresiz ardından bakakaldıklarımız burkuyor yüreklerimizi.
" ikimize de yaramadı sığındığımız gölgelerimiz "
İnsanın gölgesine sığınması çok mükemmel bir betimleme. Müthiş bir çaresizlik ifadesi olmuş.
Bunun tam karşığı devekuşunun başını kuma sokmasıdır.
Çok güzeldi, tebrik eder saygılar sunarım.