Sığınma TalebiSuç âleti kaybolmuş zincirleme cinayetti aşkımız.. doymuyor öldürmeye, serî katilim oluyordun her bahar geldiğinde... Görünmeyen kancaları vardı etinin beni sana tutturan.. sevmiştim acının tadını ve rengini olmazlığın... Boynunu sevdim en çok buğulu kuytusunda kaybolmayı başkaca çok şey işte... Saçlarıma sinmeden terk etmezdi meselâ göğsümde demirleyen soluğun.. Derken... sert ve hoyrat omuzbaşlarında kaybettim gençliğimin nazlı telâşını.. En kalbî duygularım en tenhâ kaçışların oluyordu ekserî.. Rivâyetlere hapsedip apansız vuruyordun zincire çocuksu, hesapsız gülüşlerimi... Tüllenen akşamlara sığdırıp gözyaşımı çıplak bir sonbahar giyinmek gibiydi koynuna ilişmek.. Ve sevişmek; suça meyyâl tenimde silinmiş parmak iziydi... Şimdi; bildiğin adreste oturmuyor aşk terk edilmiş meskûn mahâl düşlerim.. Bunca yıl sustuklarım; dilimin döndüğünce işte bir sığınma talebi... Özlem Tarhan Mart20/iki bin on dört |
Tüllenen akşamlara sığdırıp gözyaşımı
çıplak bir sonbahar giyinmek gibiydi
koynuna ilişmek..
Ve sevişmek;
suça meyyâl tenimde
silinmiş parmak iziydi...
merhaba aşkın şiirine gözyaşlarıyla can veren güzel insan tebrikler
yüreğinizin penceresinden hayata gülümseyen kız çocuğu
hiç büyümesin
aşkla kalın
hep kurduğunuz düşte bıraktığınız gülüşte kalın