sesimi bastırdığım çığlıklı gecelerin umuduyla aşığım sana

ellerime düşen gölgeli yalnızlıklar dolaşıyor sağanak resminde
ben dramatik bir filmi senin şiirlerinin kucağında izliyorum

pencerelerden sımsıkı dokunuyor ruhuma uzak fısıltıların
düşler kurarak dinliyorum özlemindeki konuşmaları

havada panik yırtılması sensizlik dağınık
ve özledikçe özlüyorum kokundaki yarı baygın baharı

rüzgar tenime dokunuyor gibi dışarıdaki mart haliyle
en tebessümlü gözlerimle hatırlıyorum senli bu mevsimi

kırık bir gramofondan sesleniyor kentin susmayan eski yüzü
ben seni yepyeni bir kentin hayallerinde saklıyorum

rüyalar kadar gelip gidiyorsun aklıma
her uyanışım bir esneme arası günaydın sana

sabaha dokunarak geceden kalma yalnızlığımla
şimdi diyorum ki sevgili uzak fısıltılı dokunuşuna merhaba

sessizliğin kapkara çığlığında mateminde gecenin
ahım buz kesiği gibi boyası dökülmüş kül rengi duvarlarda

dokunmadan kanıyor yaralarım her gün dönümü
kızıl-kor bir sıcaklık gözümden akan göğsüme

onlarca orman yangınlarından sana geldim yüreğim ellerimde
göğsümde eski aşklardan sıcacık bir kül yığını

şimdi saatler vurmasa da vuslatı -ki biz buna hazırlıklıydık zaten-
yeterdi bize gamzenden düşen ve gözlerimde parlayan binlerce yıldız tozu

yalnızlıklarını çıkarıyorum yalnızlıklarımdan ve yanlışlarımızdan
eski yangın yeri kaçaklarıyız birbirimizin göğsüne sığınan

ne mutlu ömür resmimiz tuvaldeki o son yaprak düşüşü
ve sonbaharı bitiren yüzümüzdeki o bahar gülüşü


Bülent Aslan ile ortak şiir çalışmasıdır.