yokluğunu kıvılcım yapıp son yanışım
sözler hükümsüz bir avuç avuntu
gözlerimin sen yamacından dökülen yaşlar misali sensizliğime serip umutsuz sersefil bakışlarımı beklemek gözlerimi yatırıp en uzağa yol kenarında taşlar gibi... toplayıp yüzümden en arsız gülüşleri dönüşüne çıldırasıya sevinmek için ölümüne kollarımı açıp kapı ardına mahkum suslara gömülüp verendada bir avuç kuru yaprak misali bu mağrur dağın yamacında yazıları silinmiş yitik lahit kadar sessiz küf kokulu toprağa belenip özleminle alev ateş yanarak iki eli koynunda beklemek... sensizliğime yazdığım abuk subuk şiirlerin ardından mavisini yitirmiş göğün grisine saklanmış vatansız aksak martı gibi çığlıkları göz edip kör uçmak... kalemin ak tenli kağıda son aldanışı son kayboluşum sesiz harflerin ardına ses olup bu son inleyişim şimdi cümlesini kaybetmiş noktayım... benden önce yola çıkmış seni bekleyen sevinçlerim duman duman sol yanım hasret yanığı yanıyorum... yokluğunu kıvılcım yapıp son yanışım ben yanmayı öğrendim bir avuç ateş kesilmişim ha gözlerinde ha yokluğunda yanmışım ne farkeder... bir yudum seviç serp gelde yangınıma ümitle tutunurda küllerimden yeniden doğarım senle bekliyorum... çok özledim bu balıkcı kasabası cehennnem oldu yanıyorum dersem bir damla yağmur olur yağmaz mısın... taş kesildim yolarına bakıyorum özlem dolu şiirler yazıyorum kağıttan gemiler yapıp göksuya salıyorum göksu oluyorum çağlıyorum duymuyor musun... bak bu günde akşam oluyor evlerin ışıkları bir bir yanıyor benim boynum bükük kalıyor salaş balıkcı meyhanesinde ümidim boşalan şişelere meze oluyor göz yaşına boğuluyor biliyor musun... şarkılarda şarhoş bu akşam bir başka yalpalıyor hüzzam hicaz arası dilime dolanıyor... Hasan ODABAŞI |
ümitle tutunurda küllerimden yeniden doğarım senle bekliyorum...
Çok güzeldi tebrıkler kalemınız daim olsun saygılarımla..