anlatamıyorum
keşke onu teselli edecek bir söz bulsaydım
bu kadar açık resmettiğiniz halde sizi görmedi mi
görmedi
aldırmadı bile
neden ona kuşlar düşerken korkmazlar deyip teselli etmediniz
bilmiyorum
boynunu büküp gitti
kendi suratıyla buluştu aynada
ona sordu neden böyle
sorup durdu neden
tekrar sordu içini bıktırana kadar Allaha

işte tamam
vakit dediğin böyle bir şey zaten
ben azalıyorum ışığım azalıyor
anlayıver gitsin
gitsin sonsuzluk aşkına

nasıl bir sevgi böylesine birikti bilmiyorum
yalın ol
her şeyi anlat içini dök
şiirdir düzendir korkma konuş
içinden geldiği gibi anlat
anlat ki alışırsın
kim bilir ağlarsın bile

erken tasarlanmış yok oluşlar olabilir mi
yani benim ardımdan ağlamasın istiyorum
sıramı da vermek istemiyorum
bu daha acı
ortası yok mu yalancı
sarılıp gitsek kol kola

gök öyle bir mengene ki
az önce gözlerini kapatıp sivri dişler arasında
yıldızlar gövdene batacak sandın
daha acısı var dostum
gözleri sana benzeyen küçük maskara
o yumuşak ellerini yüzünden hiç ayırmayacak
asıl dokusu parçalandıkça kalbinde
keşke ağlamak olsa
Allahım ne olur ayırma bizi.