susardım
cümlelerinin içinden geçerdi bakışlarım
onun için
en çok bakışlarında kaybolmayı özlerdim
yağmurun teninde kayarken çıkardığı sesi
ve ellerinin sıcaklığında toplanan anıların top yekun
gidişine bile ağlamazken
sustuğuma ağladım
ve susarak da özledim seni

şimdi aklın nereye düşer geceleri
neyin mateminde yaslanır gözlerin
karlar düştükçe kirpiklerine söylesene kim ısıtır ellerini
ceplerin de dolu dolu intiharlar
kim dokunur saçlarına yoksunluğumda
ve denizler çekilir dudaklarının arasından
yok sevgili yanmak kadar yanarak yüreğine düşmek
düştükçe yana yana seni beklemek
bana göre değildi ama
artık nafile bir çelişkidir
gecelere ettiğim ağız dolusu küfürler

acıma tuz basıp gideceğim dedin ya
soluğumu bırakmıştım soluğuna da
sus dediğinde dilimi kesip bırakmıştım saklı yanıma
söylesene ölmek bu değil de ne ya
söyle ne denir buna


elveda dediğinde yıkıldı kentler
ömrüm köklerinden söküldü
deniz deryaya karıştı da
adımlarında yolunu şaşırdı güneş
göçtü tümceler yalın ayak ardın sıra
yapraklar dökülmeye meyilleşmişken
elma çiçekleri açmaz oldu bahçelerde
kendi etini yerken acılar

şehirler mahşer yeri
Hiç sıtmaya tutulmamış bedenin

Bir ölüyü öpmemiş dudakların

nefesine giyinmişsen ayrılığı

dar gelir şehir

dar gelir yürek

yinede git



Bir çıbana dokunur gibi dokunurum acılarıma

unuttuysan Karınca azmiyle yüreğime su

dudaklarıma rüzgâr taşımayı

Savur beni savur

rüzgarı kesilmiş şehir gürültülerine

bakışlarım dökülürken Lime lime

gölgeni tıkıştırıyorum yüreğime yüreğime

Anne ağrıyor ağrıyor iyileşemiyorum döküldüğüm yerden

Gece şafağa verirken boynunu

uzadıkça uzuyor ellerim

gecenin saçları döverken yüzümü

Gözlerin utangaç idam görmemiş batılı

dökülürken bedenim yarısı ellerine yarısı yerlere

Sesimi kemirirken dişlerim

titrek bir makam tutturur tenim

Kirpiklerini batıra batıra bakışlarıma

Gidecegim dedin ya

üşür bazen yokluk

üşür akıl

bilirsin yürek buz

avuçlarındaki ateşe dudaklarını değdirmeden
bakışlarında tutuşan bir devrimdi artık yokluğun

ellerim sürgüne giden bir sömürgeci
aç, susuz
kir pas
cellatlık cümleler kurdukça dilim
takılıp kalıyor kemiğe ölüm