YUSUF/BENİM/ZÜLEYHA
gittikçe sana benziyorum züleyha!
büyüdükçe aşk’a dursan düşkünlüğünde ben de dururdum kim okudu söyle kulağına cennetine feda ettin ismini benim kadar sevebilir misin yusufsuz kuyularda hissedebilirmisin mısraların sana yazılışlarını bakma sen altında kaldığım tüm şiirler üzerine alınmış aşkı uslanmaya geç kaldık yusuf ya senin, ya benim bir saba meltemine düştü gece karası düşlerim hayra yor züleyha yusuf benim! yusuf benim! ağlarken soldan oku aşkı züleyha ben yüreğimi yusuf gibi birine verdim sussam bitmez sana söyleyeceklerim o senin evvelin, benim ezberim anladın mı şimdi tek sen değilsin bu yusuf benim, dilime katık ettiğim evveline benzettiğim duy! senin yusuf’un gibi yusuf benim sevdiğim... Filiz Akan |
Şu şiiri defalarca okudum. Simgelenmiş iki ismi alıp, ezberi bozup, "Yusuf benim" diyebilmek şairliktir bence. Herkes Yusuf'u Züleyha'ya vermişken hem de... Yusuf'a hiç laf yok mısralarda; tüm restler Züleyha'ya...
Daha önce okumamışım bu şiiri. Gerçekten çok çok etkiledi beni. Şiirde üretkenlik dediğimiz şey bizzat budur bence. Düşüncenin ve hayallerin zorlanması....
Tebrikler şairem...
Şiire de şaire de saygılar, selamlar...