Aptala malum olur derler ya;
Acıya malum oldun sen.

Sana soğuk bir şehirden yazıyorum,
Gülüşüne mihman olamadığım bir şehirden;
"Sensizliğin" hükmü geçen bir yerden.
Sana "sen"i yazmak isterim de,
Sana "sen"i yazmak bahtımın bataklığına düşer.
Sen ki;
"Sensizlik"ten korktuğun için bana "sensizliği" bıraktın;
Ve gittin.
"Sensizliğin" rotası tenimden ibaret.
"Sensizlik"ki,
Ruhumda sonsuza dek ibadet.

"Sensizlik"le çok savaştım ben,
Nice huzru şehit kıldım uğrunda.
Yine de "sensizlik"ti galip gelen,
Benliğimi esir eden.
"Sensizlik" bana ağır metanet,
Yardımını dilerim "sen"den.
Tebessümünün sıcaklığını var kıl tenime,
Burnuma saçlarının rahiyası.
Ellerinle sıvazla yüreğimi
Gözyaşı denen tuzlu bir bıçakla yaralaradı yanaklarımı "sensizlik".
Dudakların mührü taa yanaklarıma merhem ola.
Bana yardım et,
Bana bir "sen" gönder "sensizliği" yoketmeme sebep.
Yine de "sensizliğe" yenilirsem,
İşkencesine kurban olursam;
Vatanı "sen" olan düşlerim sağolsun.


Sen ki;
"Sensizliğin" fırtınasını düşürme aklın limanına.
Evliliğinin huzur sandalına katil.
Sen "sensizliği" düşünme.
Yolunu şaşırırsın,
Hüznün baki kuşu söker başından zulmetimsi saçlarını.
Sen " sensizliği" tadmazsın elbette.
Lakin
Olsun !
Sen yine de "sensizliği" düşünme.
Benim canım yanar.

Seni halen bekliyorum;
Yaralı birkaç cümle ile,
"Sensizlik"ten payını almış kartal pençeli düşler ile.
Ardı sıra dert dağları taşıyan,
Kırmızı şarap tadı dudaklarında seni bekliyorum.