Bir suni parçakorkarım yeni baştan plânlayıp kodlarımızı inşa ederler bizi uzaktan seyr’eyleriz paraşütle inerken yere altımızda kalır ellerimiz bir suni parça durur kalbimizin yerinde başka bir yerde patlar öfkemiz ne tür bir bakışla görürüz çiçekleri kuşlar hangi katmanında özgürleşir ruhumuzun başkaları işler suçumuzu kimse kaldıramaz üstünde gitgide ağırlaşan yükleri anneler kaç kat acıının arasında ağlar çocuklar düşlerine gizler sevgilerini sanki bu dünya başka bir yer uzayda daha kabuğunu delememiş kalın kabuklu yumurta içindeki canlı becerememiş dışarıya çıkmayı bir taş atsak uzaktan kendimize duysak attığımız taşların acısını bir de başkası olsak bırakıp benliğimizi elimize uzanıp tutsa siz biz’in yanıbaşında yense bu kodlamayı insanlık çevirse düş gücüyle kendi yörüngesine girse ay insanlarını sahiplense dünya daha çok direnç, daha çok güç daha çok özgürlük daha çok sevgi konulsa kalbimize öyle ihtiyacımız varki buna 30. 1. 2014 |
Şiir yüreğine selam olsun.