Onlar, vurdumduymaz görünen adamlar
Islık çanlarıyla döndüler denizden.
Yürekliydiler
Gökyüzü silkelerken ceplerini
Cesur ve de korkusuz

Kuşkusuz efendisidir denizin.
Her dalışta vurgun yiyen süngerci
Kaç zafer meşalesi altında
Bilmem kaç bininci sefer yorgunluğuyla
Herkes birer kaptandır
Gemisini yüzdüren

Düşleri;
Sayılmaz basamağındadır gökyüzünün.
Denizci marşıyla uyandırırlar günü
Kuşların şarkısıyla atarlar ağı.
Yıldızların söndüğü gecelerde
Sallanan deniz değil, kaygılarıdır.

Ruhunun sesini dinleyerek yaşar onlar
Hep emek, hep alın teri içinde
Beş kıtada
Şebboy kokusuna hasret
Ateşçiçekleri yumruklarıyla
Gözleri hala çocukken,
Sessizliğin simgesidir bilekleri.

Bir Acem aslanı gibi
Bulutları kanatlarıyla ikiye bölüp,
Ipıssız sulara dalar deniz kuşları.
Onlar aynı savaşı yaşayan iki mavi arasında
Aynı karanlığı paylaşan
Acıları ortak çocuk kulübesinde
Padişah rüyası kuranlardır.