dalına sevdalı yaprakKolaydı Yıpranmış hüzünlerin eteğinin altına saklanmak Bakmak kendine Sırrı dökük aynalardan Ve yaşlanmak Anlamadan Rüzgâr eserdi inceden Kulağımı okşardı ıslığı İçim titrerdi bir fasıla Sonra Bir gemi Bir tren Yolcularını unuturdu dönerken seferinden Sıkı sıkı sarılırdım Geçmişe Geçmemişe Yeniyi ertelerken Arkamdan gelirdi şimdi Hasretin gölgesiyle boy ölçüşüp Yenilen Biz hep galiplerin yanında olurduk Dilimizde nostaljik ezgiler Mutsuz da değildik hani ararken Gözlerimizi terk eden feri -Fotoğraflarda- Ne zaman özler olduk dalı bilmem ki! Ne zaman sevdalandık güneşe! Söylesene sevgilim Söylesene! Sararmadan düşer mi yaprak T o p r a ğ a? |
Diye başlarız. Başkalarının acısını küçümsemeye
Çok çile çekmek çok mu güzel kılar insanı
tabi iki değil.
Ancak isbatı mümkün olmadığından kullanılır acılar.Ya küçümsemek ya daha mağrur görünmek için
Bize sırdır; Her ne kadar yalan olduğunu anlasakta
Özgür ve ben olduğum zamanlarım vardı benim
rüzgarın keyif çattığı bir yüzüm; Bu keyfin bende şarkıya dönüştüğü zamanlar.
Kaybetmekten korkardım.Vasıtalarla çekip gidenleri seyrederken."Ya sende gidersen ? Ya oda giderse ?
Yeni şeylerim olsun istemezdim. Bu yüzden.
Haklıymışım.Şimdi gelir; Bütün hasretlerimin başlangıcı.
Aldırmıyorum.Çocukkende böyleydik.Güçlünün yanında yer almaktı bütün bildiğimiz. Haklının yanında yer almak vardı oysa.yenilgi en büyük zaferdi o zamanlar.Şimdi en büyük zafer gerektiğinde yenilmeyi bilebilmek.
Ne diyecek sözüm kalmış,ne eski resimlerdeki yüzüm.
Hatırlamak gerektiğinde anlıyor insan ne kadar yalnızlaştığını.
Hayatı daha bir sevmenin zamanımıydı şimdi ?
söyle sene sevgili; SÖYLE SENEEE !!
Ölümü hakkedecek kadar ne yaşadım ben........
Meydan boş ve dilde kemik yok,Siz böyle yazmamışsanız bile buradan böyle okunuyor. Tabiiki elinize sağlık.İçimizde kaybolan güneşlerin tozunu alıyor kaleminiz. esenlikler diledim.
yeğinadnan tarafından 1/6/2014 11:43:51 AM zamanında düzenlenmiştir.