Devrik ManifestoŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yarın kendi dilini bulmadıkça gelmez...
Ben bir güle yürüyorum
ağrıyorum ayaklarımı, kollarımı, dirseklerimi; içimdem geçiyorum dışım tenha, ıssız, idamlık bir parçam var varolan bir parçam yok olmaya ondan başlıyorum Ben bir ölüme tırmanıyorum yüzümü kefenliyorum sırtım zaten tenha - Nûh tufanı’ndan beri hem de- gölgeni ver bana hayır, üşümüyorum Sadece mumdan sızan bu ışık varya ona kararıyorum Öğretilen şablonların bilinen biçimleri olamaz... Bu konuşulanların inkâr ettiğiyim. |
ama aşağıdaki yorumcu haklıdır işte neylersin şiir.