seni severken -ölemem Lucien-Şiirin hikayesini görmek için tıklayın cebimdeki son yüz kuruş gibisin
bir cebimden bir cebime ısıtan ellerimi.... ... artık sana dair tek kelime yazmayacağım Lucien sana yerlere şiir saçılmış bir ülkeden bahsediyordum çitleri çocuk gülüşlerinden hudutları -papatya tarlası- ve içinde "a" geçen her cümle sarısından sağıyor papatyayı -güneş elleriyle örtüyor yüzünü- seni bana anlatan her şiirim -çiçek katliamı- oysa birşeyler anımsatmalıydı ...alnımda çukur açan su çiçeği yanığı falan feşmekan boğazın ışıklı cübbesi parkta başını okşadığın köpeğin -etrafında dönmesi bilmiyorsun-bilmeyeceksin de bazen ağzıma sığmaz gülüşüm ve bazen yağmur taşar gözlerimden -mevzu bahis/sen- ve ben bir seninle baş edemezken yazdıkça çoğalıyor senler ben kayboluyorum bir aşk daha ne kadar yok edebilir insanı bir ölüyle diri kadar resmileşiyoruz sonra seviyorum seninle sizli bizli konuşmayı düşünsene üçyüzaltmışbeş gün dudağımıza devri alem yapamayan biz kelimesi dllimizde havai fişekler atan bir çocuk sanki öyle ki senln korkudan dilini yutasın benim sarılıp bağrıma sokasım geliyor sonra ölesim fakat kasımda ölünür mü hiç yarım bir şiirle Lucien... de_soulmate |
sabahları sonuçta insanın algılaması daha yüksek
hüzünleri de
şiiri
okurken
bir anda kendimle konuşurken buldum kendimi
sonra korktum kasım ayı bitiyor
diye
sonra aklıma arlık geldi
kış
kar
kıyamet gibi fırtına
dedim kimse çıkmaz bu ay evden
Azrail bile
mayısa da epey var
o
zaman
okunacak bir kaç
Lucien şiiri daha olur
şairin kalemine duygular vurdukça
tebriklerim çokça