kar körügidilen yolların izi ardına düşünce adamın tabanından tavanına düşlerinde kör bir beyazın tek siyah noktası ‘’ O’’ dur gelir dikilir karşına iki çocuk annesi bir kadın unutmadan tek tek yaz ‘’ yaşamak’’ biricik hakkımsın güneşin ışığı ölüme yürüyenlerin sisli sabahlarına aç gölgeler getirir ‘’ hayat ‘’ tuttuğunu kopartır mezarda pahalı mermeri ucuzculara duayı unut olabildiğince uzaklaş ‘’gözlerimden ’’ son kaygısıdır saltanatın toprakta bahar var olmak adına tohumu ol kırmızı bir karanfilin ‘’ dimdik dur ’’ kardan adamların sahibi olmaz çocuklar doğuştan makamı sabâdır nayi hayalin usulü ‘’ aksak ‘’ gözlerine mil çekilmiş devlerin el yordamı yazdığı ’’ şiirin kaderi var ’’ bilmezler duymazlar okumazlar |
‘’gözlerimden ’’
yakını çeken...