dilemmakaldırımlara düşen her çığlık bir masumun annesidir öfke ile yokluğunu emzirir hayat sütten kesilmiş çocukların gel dizimde dur kocamış ayrılık Tanrım aklıma mukayyet ol hayatımı direnmeden bırak bak ölü balıklar çarşıda yakamoz gözlüyor gözleri deniz öğleden sonraları olduğundan daha bir uzak göz yaşlarım yetmiyor dönmüyorlar hayata artık susma zamanı söz seçimini yap düşündükçe insanlar tekil maziden akla düşen çoğul ağlamak çıkartıyor nasıl yalnızlığım bu şehirde düş efsunlu bilcümle isim tekrarı söyle bakalım kimden aldın böylesine alev dudakları oysa kışın bu şehrin üstüne kömür tozundan sis çöker bakarsın umudun yok olmuş pozundan yanına yaklaşılmaz en pespaye kadınların bile sanatoryum yolunda çam ağaçları nefesinin tükenişine ağlar |
maziden akla düşen çoğul
bir de ikil vardır şairim ..arapçada en zor öğrendiğim konu:)hele sınavım da yaklaşırken bana çağrışım yaptı:)
şiirdi.