Utangaç sevgiuçuşu bile hüzün kuşların sen mi istedin ayrılığı ben mi ilk ses vermeyişte çılgına dönen aşkımız insan sevgisi dondu çiçekler,unutuluş donu damladı yere özsuyu, kanı utangaç kollarını dövdü sevgi bir kapıyı açmak yeterdi sözsüzlük değil, ayrılık acı arada duvar,karanlık aralıklar arada kor,adım atmaya korktuğun yıllar katıksız sevgi adına izlerini sürerdim bir salyangoz olsaydın kimbilir yaprağımın ortasına basardın ay’ın damgasını yol ışırdı uzaktan özleminle dolu dizgin koşardı yabani çılgın bir at dağ,dere tepe demezdi masal satardım, çıkarıp hayat ağından taşlar kum olur inerdi başım eğilen bir salkım söğüt öperdim uzun uzun güneşin indiği nehri yüzünde eserdi bir deli rüzgâr yerine asardın geceyi durmaz uyuturdun horozu gelirim dediğim yerde severim dediğin yerde ayardı Tanrı altın yıldızıyla terini ağır bir taş olurdun dünyanın kaldıramadığı 12. 2. 1992 / Nazik Gülünay |
Elemleri sevince dönüştürür sevgi
Yoksulu gönül zengini yapar sevgi
Gözyaşlarını mutluluktan akıtır sevgi
Kadir Tozlu
Sevgi adına yazılmış her şiir güzeldir.
Kutluyorum Nazik Hanım.