Sekiz ay kışımız,
Üç ay ayazımız,
Bir ay yazımız,
Böyle derdi ozanımız.

Urus gelince yamacına,
Şenlik’ten bir ses geldi:
“Can sağken düşmana
Verilmez bu toprak!” dendi.

Karadeniz elbisesi giymiş Posof,
Damal bebek yüzlü.
Göle, görene hayran,
Çıldır’ın kışı buz kesmiş,
İnsanımız süzülmüş,
Diyarlara düzüldü,
Kalanlar serhatlara dizildi.

Ardahan’da bir kış görsen,
Sözün buza bürünür,
Yaylaları kar beyazı,
Gelinliğe dönüşür.

Çıldır’da bir gölün,
Koşulmuş yılkı atların,
Süslenmiş kızakların,
Görünmez kara toprakların.

Ozanların otağı,
Söz çatar âşıkları.
Anadolu’nun kilidi,
Kışın buzdan bir mermi,
Yazın cennetin surları.

Azeri, Terekeme, Karapapak,
Alparslan burada kurdu otağ.
Kafkasya’dan almış bakışı,
Aras ile işler nakışı.
Kura’da dizilmiş sözün,
Kars, Iğdır, Artvin çizgin,
Ahıska hâlâ üzgün.