Yollar!
Beni iyi biliyorlar
Umudun çatlayan dudaklarına değen elvedanın
Damlası düşünce hıçkırığıma
İyi biliyorlar tehirler
İsimsiz adımlarımı

Yollar!
Beni iyi biliyorlar
Her sabahın ikindisinde derimi titreten sirenler
Gözümde hep o eskimeyen sima
Gönlümse kırık
Ve yükseliyor ellerim
Uzak mı uzaktır sema

Yollar!
Beni iyi biliyorlar
Neden serçeler hep suskundur gözüm daldığında
Neden komşular yoktur
Merdivenlerse basamaksız
Bahçeler çocuksuz
Ve karıncalar ölü

Yollar!
Beni iyi biliyorlar
Hınca hınç dolu vagonlar
Ve terini silemeyen trenler
Biliyorlar ki
İzlerin romanındaki imza benim
Kırılsın parmaklarım ki
Hep köstebek çukurlarına değdi tenim

Yollar!
Beni iyi biliyorlar
Ne gidenler uğurlandı bu perondan
Endamları utangaçtı
Ardına dönüp bakmadılar

Değil mi ki
Son kalan yaprağını sonbahara veren ağaçtım
Beyazın siyahla çarpıştığı anlarda
Yolları sarmalamıştım
Değil mi ki
Bırakıp gidenlere en kat’î düşmandım

Son çırpınış
Son tezgah
Biliyorlar kaymaz adımlarım asla geri
Pusulam var cebimde
Yönümse belli

Bittiğini biliyorlar bu yollar
Bu yollar beni iyi biliyorlar!