YOLLAR
Yollar!
Beni iyi biliyorlar Umudun çatlayan dudaklarına değen elvedanın Damlası düşünce hıçkırığıma İyi biliyorlar tehirler İsimsiz adımlarımı Yollar! Beni iyi biliyorlar Her sabahın ikindisinde derimi titreten sirenler Gözümde hep o eskimeyen sima Gönlümse kırık Ve yükseliyor ellerim Uzak mı uzaktır sema Yollar! Beni iyi biliyorlar Neden serçeler hep suskundur gözüm daldığında Neden komşular yoktur Merdivenlerse basamaksız Bahçeler çocuksuz Ve karıncalar ölü Yollar! Beni iyi biliyorlar Hınca hınç dolu vagonlar Ve terini silemeyen trenler Biliyorlar ki İzlerin romanındaki imza benim Kırılsın parmaklarım ki Hep köstebek çukurlarına değdi tenim Yollar! Beni iyi biliyorlar Ne gidenler uğurlandı bu perondan Endamları utangaçtı Ardına dönüp bakmadılar Değil mi ki Son kalan yaprağını sonbahara veren ağaçtım Beyazın siyahla çarpıştığı anlarda Yolları sarmalamıştım Değil mi ki Bırakıp gidenlere en kat’î düşmandım Son çırpınış Son tezgah Biliyorlar kaymaz adımlarım asla geri Pusulam var cebimde Yönümse belli Bittiğini biliyorlar bu yollar Bu yollar beni iyi biliyorlar! |