Ölüm Konuşmaları XIIMasam çok dağınık. Belki bir iz bulurum senden. Sen olsan burası... Böyle olmaz. Her şeyi atacağım. -Eski bir kapı aralığıdır yaşam- (Bunu kim söyledi?) Unuttun mu? Eskiden Kapkara gezinirdim Yalan! Diye bağırırdım oturduğumuz evin önünde. Bu yalan Yalan! Karıştım. Alt yollara. Duvarlara bakarken, adın Çoğaldı. Azaldım. - Nereye baksam bir umut daha düşüyor gözlerimden - Aşık oldum. Saçları sapsarı değil ama. Aralarda biraz siyah... Benim ellerim mi? Onun hüznü mü? Yok.. -Nereye bıraksam kendimi güzel bir şey bitiyor zaten- Söylemedim. Öyle söylemedim telefonda Sesin bir tuhaf olur başka bir şehirde yankılanır diye. Bugün öğrencilerini gördüm Büyümüşler Onlara çocuklarım dedim İçimden öptüm onları Gözyaşlarımı sakladım. Yaşamak diye bir şey var biliyor musun? Anne! Ölmeyeceğim. |