Geleceğini Düşünmeyi Sevmek
yaralıydı bahçe
eski demir kapıya emanet ağaçlar küsmüşler rüyalarıma akarsuya güvenen pazar boşluklarımı da bulamaz oldum çayın buharında perdeleri çekmeyi sevmiyorum ki caddeler akarsuyu anımsatsın diye yıpranmış hüzünlerime ola ki son bulutu yakalar da yazarsam şiirimi intiharın eşiğinden döner düşkün bir çocukluğunu unutmuşluk rahatça sevebilirim ben de geleceğini düşünmeyi... kağan işçen... |