hayrettin taylan



iki kanattı aşk
benim kanadım aşkı da uçaracak kadardı
senin kanadın olmayınca kendimi bile uçuramadım
yalnızlığa asılı kalmışım sensiz havasız, demlerde
sensizliğim binlerce ölümcül duyguya gebe
gel beni nefesinle, izzet-i nefsinle alıver gayrı


gün’eşini ekip samanyolunda yolunu harman eyledim
yalnız kadar ay, ay kadar yalnız, gece kadar hece eyledim
sensiz ve sessiz uygarlığın yar’yüzünde sesli düşleri heva eyledim
enlerin ihtiyaç hiyerarşisinde seninle aşk kalmayı acun eyledim
ben’lerin özünü ütüleme zamanında kendimden kaçışı mutlak eyledim
telaşımın künyesine senin günyenini ekleyip sevmeyi yaşam eyledim


sahnelenmesin şulelerin kav sofraları
oyala beni ruhunun sızılanmış duygunlarında
unutulmuş bir cümlenin öznesinde uyanmış yüklem prensesisin
tam sen yaşındayım, zaman daha geçmemiş sevmeye

can kırığı şehirler ağladı sensizliğin dip boylarında
ihlâl edilmiş gerçeğin alevinde yandım seninle
sana yenilme deminin demliğindeyim, içtim seni aşkla
gelmelerin hep yeni kitabıyım,ilk okurum, ilk sevgim sensin
buz saatinin eriyen sevinciyim, sular ile sevgiler sensin
yusuf gömleğimi ütüledin yeşil gözlerinle, aşk sözlerinle
perdeleri çekip kadınsal ışıltını hissettiğim gündüzler ermişiyim
aşka doygun yeniden doğmanın sarrafıyım
sana meftun yeniden sevmenin şule oyalı aziz sular aziziyim