Hayrettin Taylan


türk şirinde ilk ve yeni tarz…
Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam)


el k’eman s’esi kadar t’iz t’özlerim var.
h’iç g’özüme giden tazeliğindesin ömrün
b’ağlanışım b’ağlamasındasın, b’enlik ç’alıyor s’algımdan
akordu bozulmuş hayallerimin ç’alınışı , dünyamı ç’alarak ,
b’eni b’enden alarak k’avuşmanın kavuştaklarına getiren
türkü gözlüm, hayal ve h’alay başlım…
--dılamınsın….

k’ayboluşlarda k’ayna’yan, algının seyrisin.
y’alansı , kalansı, salansı, bensi bir umudun t’anıydın,
bensizliğin ş’anı gibi s’arındın, alındın, k’atıldın, serildin ömrüme.
k’ağıtların dilinde değildin
k’alemlerin s’özsüz romanıydın.

bir şiire şir, bir şire aşk içimlik şirdin
şirinliğini tümleyen benim keremliğimdi
kerevetemize engel k’aflar vardı.
kavrulan y’alanların k’avında esrik küllerin kulları vardı
gözyaşlarına gelen, damlaların ünlem sinerjisinde birikirdim enerjim.
zenliğinin zengin demlerinde gün’eşi söndüren s’an’dın

çâr’eninde yolcudur çareçeliğin
çaresiz ummanların muammasında bulurdum seni
ben d’eliyim , veliyim, senli gecenin seliyim, gitmez denilen her şeyin şeyhiyim
der’gahıma gelir sevilerin, ünlemlerin kuyruğunda dirilir cümle cemalin.
soru işaretiyim uğrunda bıraktığım uğur böceklerimle


s’uçtan bir s’uca, s’enden bir b’ene tümlenmiş yarınlar aziziyim.
sular sevmek kadar beyaz, beyazlar su kadar berrak.
bensizliği bu yüzünle bırak
benlik ümmetinin sığındığı mutlak ışık seyriyim
sevmek benimle başlar, s’ana kadar güllenir, küllenir, dillenir