küçük şımarık çiçek
önce buğulu saçlarından kaç sonsuzluk geçti onu söyle
batırmadan önce sancını bana
bir aldatış şarkısı bul
saçma sapan gülüşlerinle

dokunma artık istersen şu karşıda ki duvara
bu cam kesikleriyle örülü tuzaklar
beni istemiyor artık
geri dönebilirim kendime hiç utanmadan
ağlatmıyorlar
tuşlarını kestim bana hesap soran gecelerin
hiç bir şey düşünmüyordum
sadece
kuru bir acıyı sökecektim gövdemden
aldırış etmiyor kavuşmaların sesi
beni bana karıştırıyorlar
yetişemiyorum
bir insanlık rüyasıdı anlatmak istediğim

sıradan korkuların kendine yenik düştüğü
rast gele adımlarla boyanmış bir sonsuzluk
uçuşacaklar beni tutamazsanız eğer
boşluklar dirilebilir hatırlarsanız onları
dans ederken veya
bakışlarını bakışlarınızda unutmuş şaşkınların
gözlerine masmavi yalanlar söylerken
unutup devam edecekler dansına
kendini sonsuzluk sanan sevgiler

geceye inanır gibi
ağaçlara ve yıldızlara
kaçarken duygularını veren o masum haykırış
karanlığa karıştığında
bedeni buz kesilecek sevgililerin

mucizeler avutulmuş ilahilerdir
her yalnızlığın içinde bir batık
ve dipsizlik rüyası anlatılır
gerçek sevenler için.