Hocam 33-ne yapsam fayda etmedi, saatlerce dil döktüm saçlarını, saçlarını aralayıp alnını, ellerini öptüm saçlarını, yüzünü okşadım, bağrıma yaslandırdım konuşsun açılsın için sorular sıraladım, saçmaladım gözlerime baktı, “bebeğim” dedi, o değildi, öldüm demişti ki “senden beri yakınlaşmadık, uzağım ondan” ”senden bu yana, altı aydan fazla oldu nereden baksan” ne olursa olsun, cesaretsizliğimi yenip, gözümü yumup ellerini tutup “sen hamile miydin” dedim!, şeytana uyup zemberekten kurtulmuş gibi, uzaklaştı bağrımdan, çantasını aldı, kolyesini çıkarıp bıraktı, kapıya yöneldi dönmekten, bakmaktan, bir şeyler söylemekten vazgeçti peşinden koştum, rezil olmaktan çekinmedim yalvardım anlattım, özür diledim, ayaklarına kapandım, ağladım Gül’üm ne telefonunu açtı, ne mesajlarıma cevap verdi gitti benden, açmadı, aramadı, gelmedi göndermedim asla yüreğimden…… . . . . . . . . . . . . . . 6 ay sonra “arama” diye bir mesaj.. hasretimdin, ömür istedim seni bir defa görmek için üzülmeyesin, ağlamayasın diledim, “bebeğim sendin” yarın yazı hakkında . |
ve pek tatlı bitmez,
çoğunlukla ayrılık olur, hüzün, acı olur.
Bu bölümü okumamışım,
son bölümü okuyunca kaçırdıklarım olduğunu anladım,
güzel bir kurguydu,
tebrikler,
selâmlar..