Derdin Adı
ucu ucuna yaşandı her şey
söz de yitti bakışlarda kalır bu dem çırıl çıplak bir ağlamakta... öğlen sonu güneşinde seni özlemek ve çocuk sesleriyle anmak gülüşünü kısmetsiz bir şairin avuntusu kadar güzel... kuşlar son çığlık yorgunuyken berraklaşaçak acım ağlayacak bir park bulmalıyım kendime evdeyken dışarısı azalacak nasıl dayanırım sonra özlemine... ben bir evren bir de ölümle bütünüm... bir de seninle olmak derdim o derdin adıdır aşk... zamana da gülümse aşka yardımcı ol ömrü uzamaz belki umudun ama güzelleşir beklemek mutlu da olursun... daha ne olsun... kağan işçen... |