Ömür(Azerbaycan Türkçesi)
Yarpaqlar töküldü,
Neçe fesiller,iller Keçdi. Keçmiş sadece resimlerde qaldı, Yatağında uzanarken dede xeyallara daldı. Gencliyi gözlerinde canlandı. Anasını ve basaını xatırladı, Gözleri doldu içden-içe ağladı. Artıq ömrünün son vaxtlarına gelmişdi, Her nefesini son nefesi kimi içine çekdi. Titrek elleri ile övlatlarına mektup yazdı, Lakin övlatları baş ucundaydı. Amma dedenin isteyi ferqli idi, Heyatı boyunca örgendiklerini, Bir kağız parçasıa sığdırmaq. Elbetde o da bilirdi,bu mümkün deyildi, En azından bir iz buraxmaq isteyirdi. Heyat dedeye çox şey örgetmişdi, Dede düşe qalxa yaşam dersinden keçmişdi, Çetinliklere qarşı sebirli ve artıq tecrübeliydi. Bir payız gecesi idi yağış yağmağa başlamışdı, Göy guruldayır,şimşekler çaxırdı, Külek,yarsı olan aslan kimi kükreyirdi, Bir ceddi-mükerrem fani dünyaya veda edirdi, Etrafındakı her kes ağlayırdı. Dedenin ise qelbi bekle de son defe titreyirdi, Keçmişi,uşaqlığı,cavanlığı ve qocalığı, Bir film kimi gözünün qabağından geçip gedirdi, O artıq övlatlarını eşitmeyirdi. Dede artıq son nefessini vermişdi, Onun üçün perdeler üzüne örtülmüşdü. Etrafında göz yaşı tökenler,hele inanmayırdı, Hasantmıydı?dedenin yaşamı axıra çatmışdı. Fesil-mevsim Xeyal.hayal Xatırladı-hatırladı Kağız-kağıt Payız-son bahar Külek-rüzgar Uşaqlığı-çocukluğu Cavanlığı-gençliği qocalığı-ihtiyarlığı Hasantmıydı-kolaymıydı axır-son |
kalemine nefesine sağlık dost