ANLADIM
Yüreğimde sakladığım seni.
Ay gibi güneş gibi aydınlıklarımda. Zifiri karanlıklardan koruyarak, Sarıp sarmaladığım bembeyaz pamuklarda, Üşüyen yüreğime döneceksin umudu ile, Her gün belki bugün diye beklerken. En umutsuz bir anımda belki, Belkide ummadığım bir anda, Çıka gelirsin diye yeniden. Oysa sen taşa dönmüş yüreğinde. Belli ki öldürmüşsün tüm duygularını. Zira ne haykırışlarımı duydun, Nede sana doğru gönderdiğim, Sessiz çığlıklarımı. Yarınlarımda olan sen. En güzel düşlerle süslediğim sen. Bir yaralı ceylan gibi öldürdüğün beni. Savurup oradan oraya, Ve acımasızca katlettiğin duygularımı. Bende bitiriyorum içimde. Ve gönderiyorum sonsuz uzaklıklara. Bugün ben seni, İdam ediyorum yüreğimde. Tıpkı senin bana yaptığın gibi. Ben sende öldüysem eğer, Senin bende yaşamanın anlamsızlığının, Kocaman bir hiç olduğunu, Anladım çünkü... Gülseren MORKAN |
İçten seslendirmeniz de güzeldi...
Tebrik ediyorum değerli kalemi...