gittin; çözüldü aklımın sisi
silindi aşk emareleri
bedenimde biri bitti biri başladı zelzelenin
sevgiye dair ne varsa fırtınalara verdim

güle güle ey dalgaları aynı kumlara vuran
geçmişi dönen kutlu deniz
hoş geldin yeni umutlarla ey alnımın Suyu
gamzelerinde biriktir beni

bulutlar ötelemesin seni
beni soyun;
dinle martıları,
çağrıları ki şafağa kadar
yelken açıp Marmara’nın koynuna
akıp gidiyor eteklerinden;
tutamıyorsun;
ırgalanan dalgaların sesinde yontuluyor
beni devşiren bedenindeki ateş

güle güle karanlığımın tılsımı güneş
toprağımı çorak ruhumu kurak bıraktın
hoş geldin ellerinde dolunay durgun Su
uzun bir ömür biç ölümü yok sayarak

yıldızsız geceler korkarak araladığın perdelerde
kirpiklerini ürkütsün su deyip başladığım her şiir
kıskanıp utancından intihara dönüşsün bu ihtilâl
bacalarda uğursuz kuşlar ağıt yaksın anlamsız kuşkularına

güle güle kalbimi örten gizli bulut
hoş geldin çölümü doğrulayan Su.