sayfanızda okuduğum şiirleri keyifle okuduğumu belirtmek isterim.
çok ama çok olgun bir kaleminiz var.
çok uzun zamandır şiire ayıracak ciddi zamanım olmuyor
bu kısa zaman aralığında zihnimde bıraktığınız tat enfesti.
kitap haline gelmiş bir çalışmanız var mı?

umanımı kuruturken böcekler derinliğinde ne kaldı ki der gibi kutlar sevgiler sunarım...

Her gidiş bir kıyamet aslında.
İster giden ol ister kalan farketmez...

her ayrılık bir kavuşmadır.

Derin bir kayıptan sonra yazılmış bu yazı. Beyazları sevmekten söz edilmiş, demek beyazlarını da giyinip gitmiş giden. O halde zor olmasa gerek ölümden söz edildiğini anlamak. Ölmek dönüşsüz bir yolun bitimine erişmek, ölmek şu bu bir dolu şey. Ne çok ölmek tanımı var bildiğimiz. Gerçek ölmek, sevip değersediklerimizi anmayı bırakmak galiba. Galiba öteki türlüsü ölmelerin, hani bedenin toprağa karışması filan, sadece falanfilan. İçlerimizde tuttuğumuz insanları düşününce, mezar taşlarına bakıp iç geçirmemizin ne kadar da az bir şey olduğunu düşünüyorum ben. Diri, ve dimdik iken karşımızdan eksilenimiz, onunla yaşadıklarımızı düşünmek ve anmak daha bir kalıcı hatırlayış gibime de geliyor. Hem körlük kayıp ta sayılmaz pek. Bazan kazançtır bile körlük. Körlüğü bilince azbuçuk, bunu da iliştiresim geldi. Kutladım yazıyı. Çok içtendi.

ardından akmadi içim geceye
susuzlugumun gözleri iskencede


cok cok tesekkurler. .