Hocam 7-
yanında iki çocuk ile, onlardan sevimlice
ışıl ışıl gözlerle, vakar, alaka ciddiyeti içinde gözlerini kırpmadan beni dinleyen, ve her konunun sona ermesi ile birlikte hemen el kaldırıp, ayağa kalkıp, çok saygılı “hocam bir şey soracaktım” diyen hanımdı berrak bir Türkçe’si, çok özel bir sesi vardı herkesten, beklenenden çok konuyu anlamıştı.. cevabıma teşekkür etti.. hemen kalkıp gitmedi, seminerden sonra da hep bizim ekipleydi.. hep yanı başımızda, saygın, farklı, genç, ciddi gün boyunca gördüğüm, tek fark ettiğimdi.. günlerce düşlediğim hep oydu bildiğim bu defa çalan telefon ondan geldi emindim kalbim duracaktı.. “alo” diyebilmiştim “seni seviyorum” dedi, kendimden geçtim bu nasıl bir şey.. gerçek miydi duyduğum çocukları olmalı iki kız çok şirin, masum “seni seviyorum” evlenmekle unuttuğum çoktan adını bile unutmuşum mutluluğun içimde başka bir fırtına, ya da ben uydurdum ARKASI VAR |