bir parça buğulu mavibir parça buğulu mavi sakladığım içimde bakışlarından artakalan hüznün mavisi sıksam gözlerimi yağacağım nerdeyse çatlak dudakların nemiyle doyacak gülün yıldızlar kayarken gecelerinde ay soluyacak bir orman kuytularına ışıklar saklayacak avcı tüfeğini alıp kaçacak,ardına bakmadan dağılacak sis alnından yaprakların güneş görecek yüzleri tumturaklı günlerin bir yaz, arkamda sana an diye bıraktığım sofranda bir nebze meze, içki ve sevdam baharda bekleyeceğin umutlu havalar korkak tavşan ürkerek kaçmayacak söz seni uğurlayıp, arkandan su dökmeyecek bir zaman oyalanacağız böyle kaçıncı katlarda katlanp kalacağız kimbilir esamesi okunmayacak ismimizin çatlayacak nar pembem beni en iyi can sıkıntım tanır kaza kaza kömürleşen yıldız yolları bir gün gelecek karşılaşacağız göstereceğiz elimizde kalan son kırıntı maviyi biz sığmayacağız bile içine başkaları olacak masmavi düşleriyle griyi uzatacaklar yine bize canlı mavi yerine..toz toprak içinde hem dumanların savurduğu bir şeyiz hem de oturakalmışız bir nehir kıyısında uzat sen ellerini geçirelim sürüyü başına iş açmasın yarım bırakmak sevdayı uzun uzun yazılmışken sayfalar tanır mıyız birbirimizi bilmiyorum bir mavi göz kırpar mı uzaktan yollar zifte bulanmış, kara’nlık azıtmışken kaldırımlar sensiz yalnızken böyle fokurdaması geçmişse buğulu mavilerin 21. 8. 2013 / Nazik Gülünay |
göstereceğiz elimizde kalan son kırıntı maviyi
bir sığmayacağız bile içine
başkaları olacak masmavi düşleriyle
griyi uzatacaklar yine bize
canlı mavi yerine..toz toprak içinde
.....
Yaşanmışlıklardan ders almak gerekir.
Umutlu da olsak temkinli olmakta yarar var.
Ta ki griler olmadan hayatımızda.
Ne güzel bir anlatımdı dizeler.
Beğeniyle okudum arkadaşım.
Sevgiler alkışlar İzmir'den..