Mona lisa incediryol denizde mi bitiyor bir kedi var aramızda onu görüyorsun yada görmüyorsun şaşırıp kalıyorum, ellerimi bulamıyorsun aydınlığa gömülmüş oysa kiraz yaprakları ardındaki güneşe söylüyorum:kedilerin tırnakları var her kadın gülümseyemez da vinci’nin resminde mona lisa incedir kediden her sabah onu okşuyorsun ya da okşamıyorsun gözlerinde uyanıyor, uyanıyorsun çok sevdiğin çay töreninden sonra o tırmıklıyor bakışlarındaki nemi en sona, geceye kalıyor gülümsemen sendeleye sendeleye varacağın karlı göle külümü bulursan yetineceksin mona lisa’nın gülümsemesi ellerinden her boğumunda bir bebe sıçraması uzaklarda sisli deniz ormanı ve büyük göllerin büyük sessizlikleri bulutluyor düşlerin mavisini kedi ölümlü, mona lisa yaşıyor, eskimiyor gözleri eski gülümsemesini yenilemeden her zaman bir kolunu tutuyor eli göğsünden henüz koparılmış bir çocuk koşuyor denize b’ulanan yolda arkana bakarak uzaklaşıyorsun artık gittin ki benden yolunu gözleyen bir kedi gömdü mü içine tırnaklarını 7. 1.1996 / Nazik Gülünay |