hayrettin taylan



uçurumun kenarında senli bir kenarım
uçurumun kenarındayım sensiz kenarım düşlere düşmekte
muhteşem bir halden, muğlak bir sala düşmekteyim
serpilmiş hoşluğun içinde,içi geçmiş boşluğum
ucu uçsuz bucakların ucu olan uçurumum ben
bir nefesin yetecek nefsimin tilmizlerine
bir bakışın yetecek ömrümün her zerresine
bir sözün yazacak sözsüz romanımı
dudak ucunda kalmış sözcüğünü bekliyor bir gün
işte ben bir günün gün görmüşü, aşk görümcüsü , sevdan gömücüsü

beni sevmelere sevmelere ekle
beklemelere beklemelere ekle
ey aşk ,ey aşk’tan vakti, ışığını s’akla
elbet , musa’kalmışken gelir sevda helalim
beni asam ona olan sevgim, duruşum, bağlılığım
benim de denizim kız’ ıl deniz


ucu uçsuz bucakların ucu olan suların ucuyum
seni ıslanmış berraklığın sevda yansığıyım
bütün bitmişlerin son biteniyim bitmesin bu bitişlerim
bütün gidenlerin son gidiş haliyim gitmesin giden
bütün bekleyenlerin son bekleyişiyim beklesin bekleyen
bütün kavuşanların kavuştak haliyim ,çekilsin halay
bütün hesapların hasut haliyim hesaplamasın beni ayrılık
ey aşk ,ey aşktan öte mutlak düşlerde yeşeren gerçek
bütün acıların hacısıyım yüreğim kabe gibi
sevdiğim yüreğimi yeniden tavafa gelsin
sevdiğim affa gelsin bu imkansızlığın kimya kuyusunda
beni sevgi elementine simge yapsın…
bozulmuş kimyamız düzelir böylece…