Gözlerinbende unutacaksın sandım gözlerini, öyle baktın kavuşmayacağını bildiğin bakışlarla alem, bir çift sevgiyle ve umutsuzca bakan gözlerin içindeydi dem çekilirdi orda, ekin ekilirdi bir çocuk sırtlanırdı uçurtmasını tepelere tırmanırdı dağ dağ yükselirdi günlük sorunlar boyut değiştirirdi baktığın yönde yeni düşlerin sürüden ayrılan koyun takip ederdi gölgesinin izini birleştirmeyi denerdi, kesik kesik kolları bende kaldı sandım gözlerin, öyle kaldın içinde çare aradım çıkmana, çıkmaya o dikenli yolsuz araziden kaldın bir çift yalnız bakışın içinde kolların bağlıydı, kımıldayamadın bütün sevdalarının tarihini okudum gözlerinde yalnızlığa savruldun kimbilir bir daha ne zaman karşılaşır bakışlarımız herkesi görür, birbirimizi görmeyiz ölüm perdesi gibi bir perde iner de gözlerimize kurur bütün damarları hayatın bir geçit bulamayız sinyal veren hayata!.. 2. 8. 2013 / Nazik Gülünay |
yalnızlığa savruldun
Çaresiz kalınmışlığın öyküsü gibi, çok güzel ve hüzünlü..sevgilerimle canım..
Hayırlı kandiller, Kadir gecenizi kutlarım :)