''ne demek ’benimle bir hayata var mısın’
olur mu hiç öyle şey
ama demek istediğin ’benimle ölür müsün’ ise
eyvallah''

Mübalağa etmiyorum...
Sadece gönlümden gelen sesi yansıtıyorum...
Bu iki cümleyi okuduğumda o resmin sol alt köşesinde,
gözlerime inanamadım.
Ardı ardına bir kaç kez okudum.
Hızlıca okudum,
Sindire sindire okudum.
Yüreğimle okudum bir de...
Ve,
yaslandım arkama, düşüncelere daldım bir süre...

Ne demek beraber yaşamak?
Beraber ölüme varım ben!...

Sevginin bu kadar anlamlı,
bu kadar derin,
bu kadar yürekten ifade edilişine çok şahit olmamıştım işin doğrusu.
Nasıl bir söz bu?
Nasıl bir ifade?
Nasıl bir duygu birikimi?
Sevginin nasıl bir dışa vuruluşu?
Ölümü anladık da,
benimle bir hayata var mısın da ne demek cümlesi var ya,
olayı başka boyutlara taşıyan bu nokta işte...

O kadar etkilemiş ki beni cümle,
şiire nasıl başladım, nasıl bitirdim anlayamadım...

Okudum, okudum,
korkular sardı benliğimi yarı yolda,
acaba cümleler yok mu şiirde diye...
Sonuçta,
baktım ki,
finale saklamış şair güzelliği...
Sevincim oldu...

''yalnız kaldığımda çaresizliğim konuşuyor
kalabalıklarda da aşk’ım
ağrıyor
hangisine koşsam çekiyor kıyısına
başımı okşayana kanıyorum''

Hüznün derin mahzunluğunda,
yorgun gözlerimizden akarken şiir,
gelip çatıyor beklenilen an;

''sonra...
anımsıyorum



ne demek ’benimle bir hayata var mısın’
olur mu hiç öyle şey
ama demek istediğin ’benimle ölür müsün’ ise
eyvallah


... dediğimi''

Ve,
şiir bitiyor...
Ben bitiyorum...

Nasıl teşekkür etmeli şaire?
Ne yazsak az gelecek zira...
Az gelecek...
Az gelecek...

Titreyen sesine kurban diyelim...





Bir tutam hayat tarafından 7/29/2013 8:24:54 AM zamanında düzenlenmiştir.

______________Ben bu kalemi seviyorum yazdığı ve can verdiği eserler harika yazan ve ses veren yüreğe içten saygılarımı bırakıyorum "Eyvallah"

ne çok aldanış


hani ellerin güllerle bezeneceği günler


ve beklenir güllere uzanacak bir el


her dokunuşta bir mevsim kırılır


bütün seferlerde yenik kalp


kırık kanatlar


uçmayı unutur diye korkular sarar yüreği


belli belirsiz bir hüzün çöker yüreğe


güller...


o güller ki sadece sevgiye muhtaç


bembeyaz bir kar tanesi oluverir avuçlarda

ah yürek atımı serzeniş


ne çok şiire döküldün


hazanda dökülen yapraklar misali...




hüznü şirin bir kelebeğin kanadında görmek

daha bir dokunur içime

teşekkürler...

selam ve sevgilerimle