Ne besteler yazarmış bülbül sevdiği güle
Dinledim nağmesini gözlerime nem düştü
Sense bu endamınla, avazınla mürgüle
Be köhnedi kağıtlar, elinden kalem düştü

Gözlerinde mi dondu dervişimin visali
Orta çağlarda kaldı gitti eli asalı
Kutsiler gelsin artık, ansın Eyyub misali
Aşkından yananların diline zökem düştü

Debden düştü değerler, revaçtadır sefalet
Hak parayla satılır, yağmalandı adalet
Küheylanlar dayanmış, üç asırlık atalet
Zaman eridi gitti bize de bu dem düştü

Arşa dayandı alov, yandıkça yandı durdu
İçimdeki umudu sanki aldı savurdu
Ötelerden münadi bakıp boynunu burdu
Yüreyime bir efkar, hislerime gam düştü


Ebru atlas giyeli insanlık oldu üryan
Ne piri, nuru kaldı, ne yüreklerde püryan
Şamla aranır oldu, kimde ahlak-ı Kuran?
Kasr olundu Kemalat, bahtımıza kem düştü

Mukaddesat köhnedi sandıklara basıldı
Şimdi nicedir Mushaf, önceleri nasıldı?
Masalardan yığıldı, duvarlardan asıldı
Boynunu büktü elif, lam-eliften lam düştü

Metallik, jaz geleli, küflenen şey tefekkür
Meyhana ve rep geldi, unutuldu tezekkür
Dünya alimle doldu kalmadı mütefekkir
Maneviyat ilminin üstüne gizem düştü