Hasret nağmesi
Yıllar var ki bu sevdanın odundan
Gözüm giryan oldu, ruhum ağladı Göz yaşlarım aktı, hopdu toprağa Topraq ta üzüldü ve kum ağladı Göz aradı, gönül düştü yollara Köşe bucak kainatı aradım Ancak mehman oldun pür hayallere Geceleri iple çektim getirdim Rüyada görmeğe yumdum gözümü Dedim belki bu hasreti bitirdim Seni görmek için uykum ağladı Dedimki semtine tutum yüzümü Hemdem olub kıblegahım ağladı Senden başkasına yar da demedim Senden gayrisine var da demedim Varım kederlendi, yokum ağladı Dedim ümit bağçasına bir varıp Hisslerime bir az ümit biçdirim İstedim ki göz yaşımla suvarıp Sana sunmak için gül yetiştirim Baktı toprak, döndü tohum ağladı Sızladı yüreğim, kaynadı sinem Buğulandı gözüm, titredi çenem Zann ederdim ağlayan tekçe benim Derdim feryat çekti, ahım ağladı Burnumun ucunu göynetti hasret Öyle bir özledim, öyle sağındım! Dara düştüm, döndüm sana sığındım Hem imdadım, hem penahım ağladı Cilovumu mehrabına bağladım Hicranından yüreğimi dağladım Bir ömürdür günahıma ağladım Bana baktı ve günahım ağladı |