not:

biliyorum Sevgili Çelikli

tanışmak için hâlâ izin istiyorsun, bekliyorum ancak; sizi ÇALI’ınızdan alıkoyduğum için zaten mahçubum.. tanıdığınıza pişman olacaksınız. Hikayeler insanlar kadar anlamlı değildir. Siz beni böylesine sevilecek kadar güzel bulmayacaksınız.. Sizler Mutluyu affetmiyorsunuz belki; keşke o kadar sevmese de yaşasaydı, intihar hiçbir zaman hoş değil. Verdiği emaneti kendisi alsın.. Ama beni fazla bekletmesin, amcasıyla aynı akibeti paylaşmasalar beni yollara-kapılara bakıtmasaydılar.. Onlar her şeyden çok daha acıttılar canımı..
Muratlar gelmeyeceğine göre bekleyecek bir şey kalmadı.

Allaha emanet olasınız.

.






Mutlu’yu affetmediniz belki
belki evlenmediğim için de beni
hatta ben olmasam Arzu Abla Almanya’ya kaçmazdı devrimciyle
Murat’ı bana bırakıp da değil mi


Murat’ı da affetmediniz belki
keşke acı haberi gelmeseydi..
ben de affetmezdim belki
gelip Hasret’i elimi öpmeseydi


Murat da yaşadı Mutlunun akıbetini
Gelin arabasıyla, Pınar iki yıl sonra başkasıyla evlendi
yine de bizlere hediye etti Hasret’i
Hasret!! dünyanın en tatlı en güzel en şirini


hikayeler gerçeklerden güzel.. herkes gerçeği göze alabilir mi..
hayat köy öğretmenliği, bir de Muratçık vardı tabi..
kaçtım gerçeklerden belki
Mutlu gibi,


pişman mıyım, asla; unutabilir miyim böylesi sevgiliyi
o bana ihanet etmedi.. kaza da geçirmedi, o kimseyi üzmedi,
ama Muratçığa ne demeli, kader; Takdir-i İlahi
Şükür.. hepsi-herşey Allahın en güzel nimeti

.
Şükür.














Allah’a emanet olasınız Afitap Hanım!


not: ifadesi bozulmamak için şiir kaygısı taşınmamıştır
seriyi samimi alaka ile takip eden güzel dostlara candan teşekkürler