Bir ağacın dilinden;



Yaprak döken ağaçta sefillik ararsınız,
Heyhat, araştırın da; bakın nerde arsanız.

-

Er geç solan hayatta daim olmuyor hüsün,
Vaktî hazan gelince, yalansız görürsünüz.



Seyran edin, cihanda neler geldi geçti de,
Siz ey ölümlü tayfa; halâ dik yürürsünüz.



Her can açar solar ya; yeşil bir ağaç gibi,
Hâlim görün de belki; biraz hak verirsiniz.



Bak var mı hiç ezelde kalan canlı bir nefer,
Rüzgâr esince siz de, ümitsiz erirsiniz.



Sır sormayın, kader de; ya toprak yahut odun,
Har har yanan ateşte, közümden sorarsınız.



Varsın derin hüzünle sürünsün şu yaprağım,
Siz, yerde saklı hükmü; sakıttan yorarsınız.



"Hakk’tan" derim kurursa; dalım, sıska toprağım,
Siz olsanız, ayakta elemden çürürsünüz.



Eşkâle hor bakıp da, gülen yüz ziyandadır.
Sizler, gülünç durumda, hayâller kurarsınız.




Mef’ûlü / fâ’ilâtü / mefâ’îlü / fâ’ilün


10temmuz2013