dibi tutmuş bir şiirin
yanık kokusu sinmiş kelimelerine
basıyorum ellerimi

ah be adam ne olurdu sanki
deşmeseydin döşümün mahsenini

kurdeşen dökmüş yaraların
tekil adı olmuşken yalnızlık
çoğul ayrılıklar büyütüyoruz
ağlayan avuçlarımızda

uzanıp tutabilir miydik zamanı
tutulabilir miydik çırılçıplak
kan kırmızısı haritalara gün batarken


biz hangi diyarın deryasında boğulduk
oldu mu haberin
öldüğümüz den


mayın döşenmiş geçmişi
koynumuzda yatırdıkta
gelecek kustuk deli divane
pustuk kuytularına gecenin
sustuk adam akıllı


çığlık çığlığa
gece yarıları
adını doğuran kadınlardan öğrendik adresini
kayıp zamanlarda saklı sancıların

sensizlik peydahladık geceyle ortak
sessizlik koyduk adını

ne desek olmadı sonra
olduramadık kırılan tarafını yüreğin
ve öldüremedik
kimsesizliğe mahkum ettiğimiz aşkı

dahası mı
yandı şiirler
acı koktu üstümüz başımız
dibine vurduk serseriliğin

sorma hiç
sorma