Kanaat
Üç beş on
Kim bilir kaç tane daha Kaymayacak o yıldız Hani şu faltaşı Gökyüzü biriktiricisi Kısacık söyledim İnce, nazenin İdrakti Duyulmadı Güneşi çağırıyorum dar vakitlerde Görüp bilmediğinden değil Seçip sevmediğinden gelmiyor Biliyorum Derin uykularda Kinini besliyor Tersine büyüyor yüzümdeki kıllar İçime doğru yaşıyorum dışımdan Geri dönüyorum galiba ben, Yapamıyorum Susa kanaat etmeli şimdi Bağ bozumlarına var henüz Koltuk çıkılmalı anılara Madem öyle, Bırakıyorum kalemimi Topluyorum dağıttıklarımı Ama hep Bekliyorum... |
beklenir deniz
ay'a yatağını açarken
tebriklerimle