Tutsak Bir Şarkıydı SevdaAstım çocuk bakışlarımı gül kurusu bir duvara seyrettim kendimi aynada. Kendi sessizliğim idi duvar ören arama. Islık çaldı içimde karanlıkta kaybolan tekerlemeler... Garip bir ağlayış sırtından vurdu yokluğu. Sardı benliğimi sevdalı bir ten kokusu. Kalsam da ayazında savurup atamadım seni rüzgarlara. Sense;Araf oldun çıkmaz sokaklarda. Emanet etmişsin Özlem dolu sesini nafile şiirlerin satırlarına. Okudukça; Hüzünlü bir gülümseme yayıldı yüzümün kıvrımına. Anladım ki;Sevda tutsak bir şarkıydı Öldü göğüs kafesimde. Kırk haneli ağızlara düştüğünde... Yaktım tüm hayallerimi Gerek duymadan kibrite Ezana denk gelen sözler daha etkiliydi kibritten. Tutuldu ellerimde Kurtulamadı yaylım ateşinden. Yoruldu gözlerim gecenin şafağında Kendini söylemekten kalemin sivri ucunda... Soruyorum kendime ’Seven bir yürekten daha güçlü yürek var mı’diye. Sessizliği toplama zamanı şimdi.Karanlığı yansıtan gözlerden.... Ferda,ca |
hem
yok
hem
her dem sevdalarda iki göz gibi aynı yere bakıp birbirlerini görmemesi mesela hem var hem yok
Saygılarımla.