Hedef noktasındabir gitar eşliğinde yazıyorum halkım diyor sessizliğimdeki sesim tomalar kovalıyor sokak aralarında özgürlüğümü ardımda bir sürü polis ışıklar gizlemiyor beni ey karanlık senden gizlenmiyorum koşuyorum içine içine bir piyano sesi aydınlatıyor yüzümü gençlerin önümde zıplaması ayağa kalkıyorum bir park işte, yoğurtçu parkı gibi deniz kokusu balık kıpırtılarından sonra soluduğum sesimi serdiğim ağaç altı sesine katıldığım insanlar başlangıcım ölümü son sayfaya kaydediyorum önüme dikilmiş oysa kapkara coplarıyla bir köşeye sıkıştırmış biber gazı ellerimi düşlerim tekmeleniyor saçlarım ellerinde maske takmıyorum sesim açıkta hedef noktasında dimdik duruyorum geçecek diyor usum özgür günler gelecek boşuna dolaşır amerikalı kirleterek toprağımı çiğnetmemki bir kır çiçeğimi bile hediyeler benden değil! 28. 6. 2013 / Nazik Gülünay |