Kanatları Ürperen Mavi
içini öperdi her sabah
kanatları ürperen maviyi ve kaybolmayı bu gün nereye gitsem acaba yüzün ıslanınca uyanacaksın sol göğsünden sevinçler uçuran üç sevgili bir de kaşları inik bir melek gökler soğuyuncaya dek akşamı bekleyecek basamakları şehre açılan bütün gündüzlerin dibi gürültülerin dinmeyen vardiyasıdır ıslıklı satıcılar dindirir içimdeki kederi ve bahçe kokulu çocuklar kalbimdeki elemi kaldırımların yükseltisine apartman deniyormuş bu mu senin düşünün uzunluğu yadigar ben başı bulutlara değen dağların eğimiyim göz yaşlarım kurumuyor yadigar karanlığın örselenmiş yıldızlarını ve kanatlarımın mavisini üç sevgili ve bir melek için çırpıyorum buğulu akşamlara. |